Rozdział 9

"Mów szeptem, gdy mówisz o miłości.."
__________________________________________________________

Jechaliśmy z Robertem samochodem.
-Całe szczęście, że zgubiliśmy te fanki - odetchnął z ulgą Lewy
-Nie lubisz ich? - zapytałam
-Nie, że nie lubię . Cieszę się, gdy dla kogoś jestem autorytetem, ale ja też mam prywatne życie i to nie była odpowiednia chwila - wyjaśnił
-Jak to nieodpowiednia? - zaskoczył mnie
-Przecież to oczywiste skarbie. Wolałem być z Tobą - stwierdził i czule popatrzył się na mnie
Gdy byliśmy pod moim domem, chciałam wysiąść, ale Robert przytrzymał mnie za rękę i delikatnie musnął moje usta.
-Kocham Cię  - wyszeptałam najdelikatniej jak mogłam i skierowałam się w kierunku drzwi
Weszłam do domu, zrobiłam sobie herbatkę malinową i pod kocykiem na moim ogromnym parapecie postanowiłam to wszystko opisać w pamiętniku.

Po chwili dostałam esemes od Roberta o treści : 'Lewandowskich snów ;** '

Jest prze kochany ! Uwielbiam go ! 

Z wielkim uśmiechem na twarzy i z ogromnym poczuciem szczęścia zasnęłam wtulona w bawełniany koc.

***

Obudziłam się około dziesiątej. Była niedziela, dlatego ogarnęłam się , zjadłam śniadanie, a następnie poszłam do kościoła. Ubrałam kwiecistą sukienkę i czarne lity.

W drodze do kościoła, ujrzałam siedzących na ławce Marlenę i Michała. Nie byłam zazdrosna, ale uświadomiłam sobie, że nie byli oni prawdziwymi przyjaciółmi. Każdemu z nich dałam drugą szansę. Na marne...

Po mszy szłam powoli w stronę domu. Nagle zauważyłam, że ktoś obok mnie idzie. Podniosłam głowę i zobaczyłam... Wojtka Szczęsnego ! 

-O hej Elizka - przywitał się Wojtuś

-Witaj - uśmiechnęłam się

-Też wracasz z kościoła? - zapytał

-No tak - powiedziałam

-Jak tam Ci się z Lewuskiem układa? - zagadnął

Czułam, że moje policzki delikatnie się zaczerwieniły, ale niestety Robert tak na mnie działa.

-Bardzo dobrze. Wczoraj byliśmy na fajnej polanie - wyjaśniłam

-To miło . - powiedział i dodał - Słuchaj Elizka, wpadłabyś do mnie, poznałabyś moją dziewczynę i resztę ekipy. Oczywiście przyjdź z Robertem - mrugnął do mnie

-Oo, dziękuję za zaproszenie, a kiedy? - zapytałam

-Dziś wieczorem o 18, pasuje ? - chciał się upewnić

-Mi tak, mam nadzieję, że Robert nie będzie miał nic w planach.

Rozstaliśmy się z Wojtkiem na skrzyżowaniu, a potem sama już doszłam do domu.

Postanowiłam zadzwonić do Roberta i opowiedzieć mu o imprezie.

-Hej kotek - powiedziałam

-No cześć - byłam pewna, że się uśmiechnął

-Słuchaj, jest sprawa. Wojtek zaprasza nas dziś do siebie - wyjaśniłam

-O, świetnie - ucieszył się - A o której?

-O 18 - powiedziałam

-Mam nadzieję tylko, że nie będzie tam tego debila Michała - zmienił ton głosu

-Myślę, że Szczęsny nie byłby na tyle chamski - stwierdziłam

-Oby. Ok słonko, to ja wpadnę po Ciebie o wpół do, ok? - zapytał

-Super, będę czekać - ucieszyłam się i zakończyłam połączenie.

Kolejne godziny spędziłam w łazience biorąc relaksującą kąpiel, nakładać maseczki oraz robiąc makijaż. Potem została mi najtrudniejsza rzecz- wybór ubioru. Dla każdej dziewczyny zawsze jest to problem. Faceci tego nigdy nie zrozumieją , ale nawet mając pełną szafę ubrań i tak nie mamy co na siebie włożyć.

Po wielu minutach spędzonych w sypialni, zdecydowałam się na czarną, koronkową sukienkę.

Z czasem wyrobiłam się idealnie, ponieważ gdy ubierałam moje szpilki, do drzwi właśnie zadzwonił Robert.

-Hej - przywitał się i dał mi całusa w policzek

Był ubrany w czarne rurki, koszulę w kratę oraz trampki. Prezentował się rewelacyjnie.

-Wyglądasz ślicznie - powiedział, gdy szliśmy w kierunku samochodu

-Dziękuję - powiedziałam

Gdy dojechaliśmy do Wojtka, oczywiście przywitał nas on sam.

-No witam, witam - uśmiechnął się

-Hej Wojtek - przybili sobie piątkę

-Fajnie, że jesteście. Chciałbym, żeby Eliza poznała resztę  - powiedział

-Jaką resztę? - zapytałam

-Kojarzysz może Piszczka, Błaszczykowskiego ? - zapytał z błyskiem w oku

-No pewnie ! - ucieszyłam się na samą myśl, że będę mogła spotkać kolejny raz  prawdziwe gwiazdy piłki nożnej

Gdy weszliśmy do środka, większość osób już była. Najpierw podeszliśmy do Kuby i do jego żony - bardzo sympatycznej Agatki.

-No hej - przywitał się szarmancko Kubuś - Jestem Kuba 

-Miło mi, ja Eliza. Znamy się już, ze szpitala - uśmiechnęłam się

-Oo Elizka ! Zapomniałem całkiem , nie poznałem Cię. To moja żona, Agatka - wskazał na śliczną blondynkę

-Witaj - podałam jej dłoń

Cały wieczór minął naprawdę miło i sympatycznie. Gadałam sobie z dziewczynami , a chłopaki wznosili toasty. Była tak świetna zabawa, że nawet nie pamiętam kiedy zrobiła się czwarta nad ranem i pasowało się już zbierać.

Kocham moje życie !

____________________________________________________________________

Oj, moi kochani i jest kolejny rozdział :) Nie martwcie się, akcja się wlecze, ale już niedługo wielkie zmiany.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ = 10 KOMENTARZY :)

Pozdrawiam ;**

Gabu